Το να δημιουργείς είναι να σκέφτεσαι πιο έντονα. Ρεβερντί Π.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Γ΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ : στίχ: 1286-1424



ΕΛΕΝΗ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ 1961 Θέατρο Επιδαύρου Α ΚΑΤΣΕΛΗ

https://www.youtube.com/watch?v=Y6LFhtG6esg&index=49&list=PL9A66C9B202FDB7AA  (39,25)

Θέματα: 
1) Βλέπουμε εδώ το ρόλο της Ελένης και του Μενελάου στην υλοποίηση του σχεδίου απόδρασης.

Η Ελένη εξαπατά το Θεοκλύμενο με την εξωτερική της εμφάνιση, την προσποιητή λύπη της και την αποδοχή των προτάσεών του (Καλό είναι να θυμηθούμε τους τρόπους πειθούς, σελ. 73. Εδώ η Ελένη χρησιμοποιεί την επίκληση στο συναίσθημα).

Ο Μενέλαος βασίζεται στην αξιοποίηση του φαίνεσθαι: ο ρακένδυτος Μενέλαος εμφανίζεται ως ναυαγός, που ζητάει τη βοήθεια του ξένου βασιλιά για να τελέσει τα λατρευτικά έθιμα. Χρησιμοποιεί την υποκρισία, την υποταγή, για να εξασφαλίσει ό,τι χρειάζεται για την ευόδωση του σχεδίου απόδρασης. 

Ο Ευριπίδης δε ζωγραφίζει μόνο πάθη αλλά και χαρακτήρες. Και συχνά οι χαρακτήρες του δεν είναι καθόλου ηρωικοί. Ακολουθούν με την ίδια επιμονή το συμφέρον ή το πάθος τους (βλ. παράλλ. κείμ. 3, σελ. 99). Οι άνθρωποι προσπαθούν να αντιδράσουν στον κόσμο που τους απειλεί, όχι πια μόνο με μια πεισματική και αποφασιστική απάντηση, αλλά και με δολοπλοκίες και πανουργίες που, και αυτές, προωθούν τη δράση και αυξάνουν την πολυπλοκότητά της. Οι άνθρωποι εφευρίσκουν πραγματικά μηχανές. 

2) Ο Θεοκλύμενος

Σκηνική παρουσία: Έχουμε φανταστεί το Θεοκλύμενο από τα λεγόμενα των άλλων σαν δεσποτικό αφέντη (βλ. φωτογρ.σελ.95 και παράλ.κείμ.1). Στη συνέχεια η εικόνα του διαφοροποιείται: ο αυταρχικός ηγέτης γίνεται άλλοτε ο μεγαλόψυχος άρχοντας (σελ.99, φωτογρ.) και άλλοτε παιχνίδι στα χέρια του Μενελάου και της Ελένης (σελ.101, φωτογρ.)

Λειτουργία του στο δράμα: Ο Θεοκλύμενος από εμπόδιο αρχικά, γίνεται σύμμαχος των ηρώων μας στην ευόδωση του σχεδίου απόδρασης.

Ήθος: Είναι φαινομενικά ευσεβής. Προσφωνεί το μνήμα του πατέρα του, ενώ δεν εκτελεί την επιθυμία του να αποδοθεί η Ελένη στο νόμιμο σύζυγό της. Προβάλλει αμέσως το σκληρό χαρακτήρα του και την αποφασιστικότητά του να παραμείνει η Ελένη στην Αίγυπτο. Η στιχομυθία του πρώτα με την Ελένη και μετά με τον Μενέλαο κατ’ άλλους δείχνει αφελή και εύπιστο άνθρωπο, κατ’ άλλους όμως άνθρωπο ορθολογιζόμενο και δύσπιστο. Δεν αποδέχεται εύκολα την είδηση του θανάτου του Μενελάου. Μόνο όταν η Ελένη επίσημα υπόσχεται να τον παντρευτεί, επιτρέπει τον ενάλιο ενταφιασμό του-δήθεν-πνιγμένου στη θάλασσα Μενελάου.


3) Η στιχομυθία και οι δίσημοι λόγοι ως συστατικά του δραματικού λόγου

Στιχομυθία: Ο δραματικός λόγος εκτυλίσσεται είτε με συνεχή λόγο είτε με στιχομυθία. Εδώ η Ελένη με εντυπωσιακή επινοητικότητα διαλέγεται με το Θεοκλύμενο. Παρακολουθούμε μια καλοστημένη μηχανή, που δεν αφήνει αναπάντητη καμιά ερώτηση του Θεοκλύμενου.

Δίσημοι λόγοι: Σημαίνει λόγους που άλλο είναι το περιεχόμενό του κι αλλιώς τους προσλαμβάνει κάποιος. Έτσι κι εδώ, άλλο είναι το περιεχόμενο των λόγων της Ελένης αλλά αλλιώς τους προσλαμβάνει ο Θεοκλύμενος.
Αυτά τα εκφραστικά μέσα συνδέονται με το βασικό αντιθετικό δίπολο του δράματος είναι vs φαίνεσθαι, γνώση vs άγνοια. Υπάρχουν δύο πραγματικότητες: από τη μια όσα γνωρίζουν οι θεατές και οι ήρωες και από την άλλη όσα οι ήρωες «φανερώνουν» στο Θεοκλύμενο.


4) Το είδος της Ελένης
Μέχρι τώρα έχουμε πει ότι η Ελένη εμφανίζεται σαν τραγωδία με κωμικά στοιχεία (Α΄Επεισόδιο) αλλά και σαν ρομαντικό δράμα (3η Σκηνή Β΄ Επεισοδίου). Επίσης έχουμε επιχειρήσει και μια πολιτική ανάγνωση της Ελένης (5η Σκηνή Β΄ Επεισοδίου).
Εδώ υπάρχουν και άλλα κωμικά στοιχεία: α) Η Ελένη αρχίζει να προσποιείται ότι αναγνωρίζει το Θεοκλύμενο ως κύριό της και ότι συγκατανεύει στο γάμο τους. Από αυτό το σημείο το έργο εμπλουτίζεται με άφθονα κωμικά στοιχεία, που το κάνουν ευχάριστο στους θεατές. Ακόμα, οι λόγοι της Ελένης είναι γεμάτοι από ειρωνεία, που ο Θεοκλύμενος αδυνατεί να αντιληφθεί. β) Όταν ο Θεοκλύμενος δε βρίσκει την Ελένη νομίζει ότι την απήγαγαν και δίνει εντολή για κυνήγι. Την ίδια όμως στιγμή βγαίνει η Ελένη. Δεν προκαλεί γέλιο; (στίχ. 1180 κ.εξ.)  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου